Trasy zwiedzania

Trasa pozwala uzyskać kompleksowe wyobrażenie o wyjątkowości kromieryskiej rezydencji biskupów i arcybiskupów ołomunieckich. Zwiedzą Państwo Sale Reprezentacyjne pałacu, w tym Pokój Carski, Salę Lenną oraz Salę Sejmową, a Wieża Pałacowa.

Trasa pokazuje Pałac Arcybiskupi w całej okazałości. Zobaczą Państwo Sale Reprezentacyjne, Starą Bibliotekę, bogato zdobione wnętrza Sali Terreny, a także szeroką panoramę miasta i okolicy z 84-metrowej Wieży Pałacowej.

Trasa zaprowadzi Państwa do najpiękniejszych i najciekawszych pomieszczeń pałacowych z cennymi kolekcjami sztuki. Podczas zwiedzania będą Państwo mieli również okazję zobaczyć fragmenty jednych z najcenniejszych i najbardziej unikatowych kolekcji, jakie znajdują się na terenie Republiki Czeskiej.

Kolekcja malarstwa arcybiskupstwa ołomunieckiego, której znaczna część przechowywana jest w Galerii Obrazów kromieryskiego pałacu, jest drugą po Galerii Narodowej w Pradze najcenniejszą i największą kolekcją malarstwa z okresu od początku XV do końca XVIII wieku w Republice Czeskiej.

Sala Terrena – sala z wyjściem do ogrodu. Otwarta, bogato zdobiona budowla ze sztucznymi jaskiniami (grotami) stanowi charakterystyczny element architektoniczny najsłynniejszych założeń pałacowych z okresu baroku i rokoka. Pałacowa Sala Terrena odznacza się oryginalną dekoracją malarską i rzeźbiarską przedstawiającą sceny z mitologii antycznej oraz dwoma mniejszymi, sztucznymi jaskiniami.

Górująca nad pałacem 84-metrowa wieża oferuje jedyny w swoim rodzaju widok na historyczne centrum Kromieryża oraz daleką okolicę. Kondygnacje wieży ukrywają najstarsze etapy rozwoju kompleksu pałacowego, a zwiedzanie urozmaicają wystawy tematyczne. Wspaniały widok na całe miasto oraz rozległą okolicę. Zwiedzanie samodzielne, bez przewodnika, wejście trwa ok. 20 minut (206 schodów). Dla osób o dobrej kondycji fizycznej.

Ogród Przypałacowy powstał po 1509 r. Na przestrzeni wieków był wielokrotnie przebudowywany zgodnie z założeniami poszczególnych stylów architektonicznych. W okresie klasycyzmu, w latach 1850–1855, ogród rozrósł się w duchu tradycji angielskich parków krajobrazowych do imponujących rozmiarów – jego powierzchnia wyniosła 64 ha. Wówczas zasadzono w nim również wiele rzadkich gatunków drzew.